Laat me toe eens een groot zoogdier onder de loep te nemen: een ouwe koe! Dit arme beest zit namelijk al een hele tijd in de gracht en ik vind het tijd om haar er eens uit te halen. De naam van het beest: het zoogdieronderzoek in Vlaanderen.

Inderdaad, ik haal een ouwe koe uit de gracht wanneer ik zeg dat het zoogdieronderzoek in Vlaanderen stiefmoederlijk behandeld wordt. Zowel binnen natuurverenigingen als bij wetenschappelijke instellingen bengelt zoogdierstudie ferm achteraan. Vogels, planten, vlinders,... zijn blijkbaar veel interessanter. Momenteel komt professioneel zoogdieronderzoek schoorvoetend van de grond, maar het betreft steeds maar een beperkte groep zoogdieren en alles gebeurt op projectmatige basis. Een gecoördineerde aanpak is totaal zoek.

Als enige zoogdiervereniging die zich met alle zoogdieren over het hele Vlaamse grondgebied bezighoudt, wil de ZWG pleiten voor een professionele ondersteuning van het zoogdiergebeuren in Vlaanderen. Wij menen dat het Instituut voor Natuurbehoud hiervoor de meest aangewezen instantie is. Aan het Instituut hebben zowat alle takken van fauna en flora 'hun' professionele medewerker(s). De klasse waartoe we zelf behoren blijft echter schromelijk in de kou staan!

Namens de ZWG heb ik onze grieven bekend gemaakt bij de directeur van het Instituut voor Natuurbehoud en bij Minister Kelchtermans. Veel meer dan "je hebt gelijk, jongen" en "we zullen ons best doen" heeft het voorlopig niet opgeleverd. Wanneer zal er eigenlijk iets van in huis komen? Of moeten we eerst massaal muizen gaan kweken (en op bepaalde plaatsen gaan uitzetten)?

Naast dit soort lobby-werk heeft de ZWG zich dit jaar met nog heel wat andere zaken onledig gehouden. Hoewel het jaar nog niet ten einde is, kan ik het toch niet laten om al eens terug te blikken. Op onze drukbezochte weekendjes en zomerkampen hebben we bewezen dat een hoog natuurstudiepeil en een aangepaste initiatie van nieuwe leden perfect te combineren valt. Waarnemingen verzamelen voor de Zoogdiereninventarisatie van Vlaanderen bleef onze grootste prioriteit. Verschillende malen kregen onze activiteiten zelfs de belangstelling van de BRTN-radio. De samenwerking met andere verenigingen, met name de Kerkuilwerkgroep en de Vleermuizenwerkgroep, was uitstekend. En over de kwaliteit van ons bescheiden tijdschriftje laat ik u zelf oordelen...

Het is een gekend fenomeen binnen JNM-werkgroepen dat er ups en down zijn. Het jaar 1996 was ongetwijfeld een up-jaar. We hebben ons echter geëngageerd om in 2000 een verspreidingsatlas van de Vlaamse zoogdieren uit te geven. Dit betekent concreet dat het eerstvolgende down-jaar ten vroegste 2001 mag zijn. Het zal een inzet vragen van alle ZWG'ers, in en buiten de JNM.

Chronische ouderdomsverschijnselen dwingen mij ertoe op het eind van dit jaar de JNM en de ZWG te verlaten. Het is dan ook een bevende hand die dit schrijft.

Vooraleer ik de ZWG aan mijn opvolger doorgeef, wil ik nog een aantal zaken realiseren: alle nog niet ingetikte zoogdierwaarnemingen moeten ingetikt worden, alle vallen en ander ZWG-materiaal moet perfect in orde zijn, al de Chimay in de ZWG-kast moet op... Het zal wel duidelijk zijn dat de ene opdracht al minder problemen zal opleveren dan de andere. Ik beloof echter dat alles voor het eind van het jaar zal rond zijn.

De ZWG verlaten betekent voor mij niet het Vlaamse zoogdiergebeuren verlaten. Een nauwere samenwerking tussen alle zoogdierverenigingen zal mijn streefdoel blijven.

Vallencontroles, vleermuistochten en braakbalstof zullen mijn neus blijven prikkelen,... kortom, het nachtleven zal mij blijven wakker houden!

Een ontroerde ZWG-voorzitter,

Franky Bonne